నాలుగు రాళ్ళు

వెనక వేసుకోవాలని

భక్తుని కోరిక

విని విని

ఏకంగా దేవుడే

రాయిగా మారిపోయాడు!

శిలల కలల్ని శిల్ప కళలో మెరిపిస్తూ కొందరు, జనం భాదల్ని విశ్వ దర్శనం చేస్తూ మరి కొందరు నడిచే దిశలు అక్షరాలకు ఆత్మ బంధువులు... క్షణాలు గాయపడినా, నిముషాలు నీరసపడినా ప్రతిస్పందన రేఖ పై భావం నిలబడదు!

ఎంతటి

ప్రవాహమయినా

శీతగాలి ఎక్కువైతే

శిల గా మారుతుంది

ఎంత

గట్టి గుండె అయినా

ప్రేమ గాలి తాకితే

ప్రవాహమవుతుంది!

ఉనికి-కీర్తి..!

నాకే తెలియకుండా

రెండు కన్నీటి బొట్లు

భూమిపై పడ్డాయి

ఒకటి ఉనికి

మరొకటి కీర్తి..

జీవితం!

ప్రమిద

ఆధారం!

నూనె ధర్మం!

వత్తి వారధి

దీపం

జీవితం!

ఏ పాపం చేసానమ్మా ?

ఏ పాపం చేసానమ్మా ?

నన్నిలా విసిరేసావు

మోసమే చేసావో, మోసపోయావో కాని

మొత్తానికి నన్ను పావును చేసావు కదమ్మా?

ప్రేమ ప్రేతాత్మ నిన్నే కాదు

రేపు నన్ను కూడా తాకుతుందని

భయపడ్డావా అమ్మా?

దారికాచి ఎవరైనా మానభంగం

చేస్తారని వణికి పోయావామ్మా?

అత్యాశ చట్రంలో ఇరుక్కొని

మోసపు సమాజం వెంట వెళ్ళిపోతానని

ఉహించావామ్మా?

కీర్తి కండూతి కప్పుకోవడానికి

ఆత్మాభిమానాన్ని వదిలేస్తానని

ఆలోచించావామ్మా?

ఎందుకమ్మా నన్ను ఇలా విసిరేసావు?

నాకు లోకం తెలియకున్నా

ఒక్క మాట చెబుతున్నా

నవమాసాలు మోసి కనే తల్లిలోనే

ఇంత విషపు ఆలోచనలుంటే

ఎవరికో నేనెందుకు భయపడాలమ్మా?

నీకంటే నాకు శత్రువులు

ఎవరు చెప్పమ్మా?

ఏమి రాత ఇది ?

ఏమి రాత ఇది ?

ఎందుకంత ఇది?

ఎంతకాలమిది ?

కొసమెరుపు కోరిక ఇది!

కొనగోటి జీవితమిది!

అందితే నీది

అందకుంటే నాది

ఏమి లేకుంటే మిగులుతుంది

మనకు పెన్నిధి!

ఎక్కడిదీ అంతరంగం?

ఎక్కడిదీ అంతరంగం?

ఏ నిముషంలో నాలో ప్రవేశించింది?

నిదురలో, మెలకువలో

కళ్ళలో ఒదిగిపోయిన మెలకువ!

ఇంటి వాకిట్లో అరుణోదయమయింది

మనస్సును తపస్సుగా మార్చింది

నానుండే ప్రతి దిశకు పాకింది

చీకటీ వెలుగు తేడా లేకుండా

నన్ను నన్నుగా మార్చేసింది..

మధురం

భూమి గుండె గాయ పడితే

మొక్క బయటకు వస్తుంది

మబ్బు గుండె గాయపడితే

వాన చినుకు నేల రాలుతుంది

మనిషి గుండె గాయపడితే

గేయమై అలరిస్తుంది.

బాధ వెనుక మధురం ఆంటే ఇవేనేమో!

రెండు

ఒక సాయంత్రం నుండి

మరో సాయంత్రానికి చేరుకోవాలంటే

రెండు తలుపులు తెరవాలి!

ఒకటి ఉదయం

మరొకటి మధ్యాహ్నం

జీవితాన్ని గెలవాలంటే

రెండు తెరలు తొలగించాలి!

ఒకటి స్వార్థం

మరొకటి అసూయ!

దూరం

నాలోని ఆవేదనను తరిమేసా

ఎదురుగా పచ్చని చెట్ట్లై నిలిచాయి

నాలోని విషాదాన్ని వెలివేసా

ఎదురుగా పచ్చికై కనిపించింది

నాలోని అత్యాశను దూరం చేశా

ఎదురుగా ఆకాశమై నవ్వుతోంది

నాలోని నన్నే విసిరేశా

నీ అనురాగంగా రూపు దిద్దుకుంది

పసితనం!

ఏ భాషకు అందని భావం

ఏ కవీ రచించలేని కావ్యం

ఏ గాయకునికి అంతుచిక్కని గీతం

ఏ కులానికీ, ఏ మతానికీ చెందని మౌనం

స్వచ్చమయిన అమాయకత్వం!

ముద్దులు మూట కట్టే పసితనం!

ఆరాధన

మనసున నీరూపం నిలిచింది

మమతల పెనుతుఫాను లేపింది

మమతలెరుగని మనసు నాది

మనసే లేని మనిషివి నీవు

పిచ్చిగా తలుస్తాను నిన్నే ప్రియ బంధవుడని

ప్రేమ నిండిన నీ చూపే పదివేలు అనుకుంటాను.

అంకితం చేసాను ఎప్పుడో అంతరంగాన్ని నీకే

అందుకోలేనని తెలుసు

అది అవివేకమని తెలుసు

ఎన్ని తెలిసినా ఏమి ప్రయోజనం!

నీ జ్ఞాపకాన్ని వీడలేను

నిన్ను మరచి మనలేను!

నువ్వు ఎవరినైనా ప్రేమించాలి

నాలాగే కన్నీళ్లు నింపాలి

అర్థమవుతుంది అప్పుడే నీకు

ఆరాధనకు అర్థమేమిటో ?

ఇదే దేశ చిత్ర పటం!

ప్రతి చేతుల్లో వాలిపోతున్న

ప్రస్తుత శాంతి సందేశం!

ఆ తల్లి కన్నది

విశాల హృదయాన్నే!

మిగిలింది మాత్రం

చిల్లులు పడ్డ ప్రదేశం!

నాది నీది

నీకోసం నేను

నాకోసం నీవు

ఇద్దరినీ వేరు చేసేది

నాది నీది

గుండె

గాయమయితే

మందుంది

గాయమే

గుండె గా మారితే

ఏ మందు

సరిపోతుంది..??

ఆకాశంలో జాబిల్లి

మంచు దుప్పటి కప్పుకుంది

నేలపై పేదరికం

ఏకంగా

ఆకాశాన్నే కప్పుకుంది

ప్రేమ తీరం

అనురాగపు ఆకాశంలో

ఒక చినుకు ఎండని తడిపింది

కలల ప్రవాహపు వేడిలో

ఒక పిలుపు గుండెను తడిమింది

రెండు మనసుల కలయికల స్వరంలో

ఒక మబ్బు పాదం మోపింది

ఏడు వర్ణాల ఇంద్రదనుస్సు నీడలో

చెట్టు చేతివేళ్ళ చివర

ఒక మొగ్గ పువై విరబూసింది

సాయకాలపు సూర్యబింబం ఓంపులో

వాన ఒళ్ళు విరుచుకుంది

కాలం తెలిపిన ప్రేమ తీరాల మీద

జ్ఞాపకాల స్పృహను తట్టి లేపి

అనుభూతుల స్వరం సమస్తం

చిద్విలాసపు చిందులు తొక్కుతోంది

దేహపు మట్టిలో కూరుకుపోయిన గొంతు

తనకు తానే ఓటమిని అంగీకరిస్తోంది

నేలపై నడిచే నావ

ఆత్మను కోల్పోయి గాలికి ఆహుతి అవుతోంది

ప్రేమంటే సరికొత్త అర్థం కనబడుతోంది

నేనే నువ్వు..నువ్వేనేను

నేను పువ్వునై నిల్చున్ననా..

తుమ్మెదవై నన్ను అలరిస్తావు..

నేను శిశిరమై చూస్తుంటావా..

సుడిగాలిలా వచ్చి నన్ను చుట్టుకుపోతావు..

వసంత రాగాన్నై పాడుతుంటానా..

నా కంటిముందు కోయిలై రాగాలు ఆలపిస్తావు...

నేను ప్రేమను అందిస్తానా..

ఆరాధనగా మారి నన్ను అభిషేకిస్తావు

పరవశమై పలకరిస్తానా..

నా ఆలోచనలన్నీ ఖాళీ చేస్తానా..

అలనై ఎగసి పడతానా..

అనుబంధాన్ని అణువణువునా నింపేస్తావు!

నీ పాద ముద్రల్ని గీస్తుంటానా..

అనిర్వచనమయిన ఆనందాన్ని అందిస్తావు..

మొదటి మెట్టుపై నిలుచుంటానా..

ఆఖరి మజిలీ నువ్వే అంటావు..

నే చేతిని అందిస్తానా..

చిగురులా నూతనోత్సాహాన్ని నింపుతావు.

నువ్వే కావాలని నేనంటానా..

నీ గుండెలో నా ప్రతి రూపాన్ని నింపుతావు

ప్రతిక్షణం నీదేనని నేననుకుంటానా..

ప్రతి శ్వాసలో నేనేనని నువ్వంటావు..

నిజం..

నువ్వే నేను..

నేనే నువ్వు..!

సాన్నిహిత్యం..

కొన్ని వేళ మైళ్ళ దూరంలో ఉన్నా
చందమామకు సముద్రంతోనే సాన్నిహిత్యం..
స్నేహానికి ఇంతకంటే
నిర్వచనం లేదనేది ఔచిత్యం !!