ప్రేమ తీరం

అనురాగపు ఆకాశంలో

ఒక చినుకు ఎండని తడిపింది

కలల ప్రవాహపు వేడిలో

ఒక పిలుపు గుండెను తడిమింది

రెండు మనసుల కలయికల స్వరంలో

ఒక మబ్బు పాదం మోపింది

ఏడు వర్ణాల ఇంద్రదనుస్సు నీడలో

చెట్టు చేతివేళ్ళ చివర

ఒక మొగ్గ పువై విరబూసింది

సాయకాలపు సూర్యబింబం ఓంపులో

వాన ఒళ్ళు విరుచుకుంది

కాలం తెలిపిన ప్రేమ తీరాల మీద

జ్ఞాపకాల స్పృహను తట్టి లేపి

అనుభూతుల స్వరం సమస్తం

చిద్విలాసపు చిందులు తొక్కుతోంది

దేహపు మట్టిలో కూరుకుపోయిన గొంతు

తనకు తానే ఓటమిని అంగీకరిస్తోంది

నేలపై నడిచే నావ

ఆత్మను కోల్పోయి గాలికి ఆహుతి అవుతోంది

ప్రేమంటే సరికొత్త అర్థం కనబడుతోంది